29*****

تا سالها قلبم به پای عشق، تنها بود
با بودنت حتی اسیر شرط و اما بود

طوفان اگر هم می زده شب خاطراتم را
نا مهربانی ها همیشه توی رویا بود

از هر طرف پاییز از حال و هوایت ریخت
با اینکه دل از سر خوشی ها عین دریا بود

دستانمان گرم و خیابان سوز هم دارد
این، عاشقی کردن میان حصر دنیا بود

دیوانگی کن، پیش من، با یک قدم حتی
چون با نگاهت شهر باران خورده زیبا بود

آن «دوستت دارم» که گفتی: "باز می گویی؟"
آن لحظه که گفتم زمانش نیست، حالا بود